Bouwgeschiedenis: In 1965 kwam het nieuwe complex van de Rotterdamse drinkwaterleiding op de Berenplaat gereed en werd het oude waterleidingbedrijf aan de oostkant van de stad overbodig. De ligging aan de rivier en de relatieve nabijheid van het centrum maakte het gebied, aanvankelijk aangeduid als het DWL-Terrein, uitermate geschikt voor woningbouw. De wijk, nu De Esch genoemd, werd ontworpen in de jaren zeventig.
Stedenbouwkundige context: Een probleem was de grote verkeersdrukte met het bijbehorende geluid op de Abram van Rijckevorselweg, het verlengde van de Maasboulevard richting A16. Een oplossing daarvoor werd gevonden in het ontwikkelen van een langgerekt woongebouw van 200 meter dat tevens als geluidsscherm kon dienen, met speciale voorzieningen tegen geluidshinder in de woningen.
Ontsluiting: Het gebouw wordt ontsloten door twee galerijen, een op de tweede en een op de vijfde verdieping. Aan de uiteinden van het blok liggen trappenhuizen; halverwege elke helft van het gebouw zijn liften gesitueerd. Aan de galerij vindt men twee entreedeuren en een trap. De ene deur leidt naar een halletje met een trap omlaag naar een woning die zich gedeeltelijk onder de galerij bevindt. De andere deur geeft toegang tot een wat kleinere woning op galerijniveau. De trap omhoog leidt naar de ingangsdeur van een woning een verdieping hoger. De galerij is twee verdiepingen hoog en geheel afgesloten als buffer voor het verkeerslawaai.
Voorzieningen: De begane grond van het gebouw bestaat grotendeels uit bergingen.
Aantal kamers: De woningen onder het galerijniveau hebben vier kamers.Op galerijniveau en daarboven liggen driekamerwoningen.
Woonoppervlakte: De driekamerwoningen zijn ongeveer 75 m2, de vierkamerwoningen ongeveer 100 m2.
Constructie: Het gebouw is opgetrokken uit gewapend betonnen vloeren en wanden. De gevels aan de noordkant bestaan uit betonplaten en glas; aan de zuidkant voornamelijk uit grote puien. FH