Bouwgeschiedenis: In 1974 werd geconstateerd dat het project van architect Oud uit 1924 in slechte staat verkeerde. De betonplaten waarop de woningen waren gefundeerd waren 30 à 40 cm gezakt. Dit had scheurvorming tot gevolg en uiteindelijk vochtproblemen. Naar verluidt heeft het heien voor de Europointtorens aan het Marconiplein aan deze problemen bijgedragen. Een renovatie in 1977 mocht niet baten; het samenvoegen van woningen en het inbouwen van zware douches leidde tot nog meer problemen. In 1985 werd bekend dat het Witte Dorp zou worden gesloopt. Er werd internationaal campagne gevoerd voor het behoud ervan. Zo werd in Duitsland (waar Oud o.a. in het Bauhaus furore gemaakt had) ‘Komitee Weisses Dorf’ opgericht. Het mocht echter niet baten. Op 31 mei 1986 kozen de bewoners uit drie inzendingen het winnende ontwerp voor nieuwbouw. In 1987 werd de sloop ingezet.

Stedenbouwkundig: Het nieuwe dorp lijkt qua grootte en aantal woningen op het oude. Binnen het driehoekige terrein werd het stratenplan geherstructureerd. De centrale plek met speeltuin kwam in dit nieuwe plan terug. De witgepleisterde woningen met schuine rode daken werden vervangen door blokken met platte daken en minder uitgesproken kleuraccenten.

Aantal kamers: Het hele plan bestaat uit zeven woningtypen in grootte variërend van drie tot zes kamers.

Woonoppervlakte: Het meest voorkomende woningtype heeft een grondoppervlak van 7,25 bij 7,5 meter. RH 

____
Referenties:
Archis 1986-8; B. Colenbrander – Het Witte Dorp, 1987; Architectuur Rotterdam 1970-1995, 1995; T. Claassen – Paul de Ley (1943). Bouwen voor de buurt, 2007