Bouwgeschiedenis: Het oorspronkelijk door Oud ontworpen plan met circa 300 woningen was gefundeerd op een betrekkelijk stevige ondergrond (klei op veen). Er werd volstaan met een betonnen strokenfundering. Omdat de kleilaag niet overal dezelfde dikte had trad al vlak na de oplevering door ongelijke zettingen scheurvorming in de gevels op. Halverwege de jaren tachtig werd een poging gedaan De Kiefhoek in stand te houden met een opknapbeurt. De resultaten hiervan waren teleurstellend. De gele houten kozijnen werden vervangen door kunststof met een veel breder profiel en andere textuur dan de oorspronkelijke. De bouwtechnische problemen werden niet opgelost. Een blok van 8 woningen aan het Hendrik Idoplein was vanwege de slechte staat niet aangepakt en tijdens de daaropvolgende restauratie was dit een proefproject om de mogelijkheden te onderzoeken.

Er werd besloten om de Kiefhoek geheel opnieuw op te bouwen; de grootte van de woningen was niet meer van deze tijd en hedendaagse voorzieningen ontbraken. In 1995 werd de wijk gesloopt en opnieuw opgebouwd onder leiding van architect Wytze Patijn.

Stedenbouwkundige context: Het oorspronkelijke stratenplan en de voorzieningen (speeltuin, kerk, winkels) bleven gehandhaafd.

Voorzieningen: Op het Hendrik Idoplein 2 is een museumwoning ingericht, met een reconstructie van de oorspronkelijke staat uit 1930. Deze woning is in de zomermaanden te bezichtigen.

Aantal kamers: Er zijn nu twee-, drie-, vier- en vijfkamerwoningen. De beukmaat van 4,10 m. is gehandhaafd, maar een deel van de woningen kreeg een dubbele beukmaat en een deel heeft een uitbouw aan de achterzijde gekregen.

Woonoppervlakte: De tweekamerwoningen zijn 61 m2, de driekamerwoningen 76 m2 en de vier- en vijfkamerwoningen 122 m2.

Restauratie: In 2011 werd een derde restauratie afgerond. Deze betrof het schilderwerk van de gevels, de kozijnen en de ventilatie van de woningen.