Bouwgeschiedenis: Een erfenis van mejuffrouw Henrica van Rossum, met de aanwijzing uit 1922 aan de Vereeniging tot verbetering van Armenzorg om geschikte woningen tegen een matige huurprijs te maken, was de aanleiding voor de opdracht aan de architecten De Roos en Overeynder. Beide architecten, geboren in 1875, waren toen al geen kleine jongens en lagen goed in de Rotterdamse architectenwereld. In al hun ontwerpen valt gedegen vakmanschap te ontdekken, vaag geïnspireerd door de Amsterdamse School. Heel markant zijn de zes arcades aan beide zijden van de binnenplaats. Deze arcades zijn bij de renovatie gehandhaafd en kregen een fraaie opknapbeurt. Ze geven de nieuwe tuin dezelfde romantische ‘touch’ van weleer. Dat het architectenduo de Mathenesserhof opzadelde met uiterst kleine woningen, de woonkamer was 14,5 m2, is hen niet kwalijk te nemen. De hele tendens in de bouw was in de jaren twintig kleinschalig, met name in de wijk Spangen. De officiële opening van het hofje vond plaats op 9 december 1926 door burgemeester Wytema. Bij de hoogniveau-renovatie in 1990 zijn er in het totaal 31 woningen voor ouderen gemaakt en is een lift geplaatst in een van de trappenhuizen.
Stedenbouwkundige context: Het gebied rondom de hof wordt vaak aangeduid als “Spangen Bovendijks” en is in de jaren 90 uitgebreid vernieuwd. De hof zelf is aan beide zijkanten met een plantsoen ruim in het overigens nauwe stratenplan geplaatst.
Ontsluiting: Aan de Mathenesserstraat is de oorspronkelijke open entree bij de renovatie met een pui afgesloten. Daarin zijn de brievenbussen van elke woning opgenomen. De entree geeft toegang tot het trappenhuis en de galerijen op de verdiepingen, die achter de arcade, een droge wandeling naar de woningen mogelijk maakt. De toevoeging van de lift maakt de toegankelijkheid voor de ouderen geschikt.
Voorzieningen: In de directe omgeving zijn voorzieningen, winkels en gezondheidsdiensten aanwezig. De tram maakt het openbaar vervoer heel bereikbaar. Het gebouw is voor die tijd optimaal geïsoleerd en van een bijzondere energiezuinige installatie voorzien. Als experiment zijn door destijds het GEB zonnecollectoren op het dak geplaatst, uit het zicht natuurlijk. De woningen zijn in overleg met de bewoners aangepast aan de eisen van de jaren 90 voor zelfstandige woningen voor ouderen. De belangrijkste aanpassing in de gevel zijn de toevoeging van Franse balkons allemaal aan de woonkamers en vooral omdat er geen eigen buitenruimte is. Na de renovatie is het complex rijksmonument geworden.
Woonoppervlakte: De twee- en driekamerwoningen hebben nu een woonoppervlakte van 31 m2 en de grote invalidenwoningen zijn iets groter.
Constructie: Het gebouw is van constructief bakstenen metselwerk met houten vloeren en plaatselijk stalen liggers en versterkingen uitgevoerd. IH