Bouwgeschiedenis, stedenbouwkundige context: De Gemeente Rotterdam geeft als programma voor de locatie Nieuw Terbregge 70% grondgebonden woningen en 30% appartementen. De opdrachtgever wil het liefst 100% grondgebonden woningen. In dit spanningsveld stelt Mecanoo voor geen woningen maar maaivelden te stapelen. Een houten dek voor kinderen sluit aan op het niveau van de woonkeuken. Eronder ligt een stenen dek voor auto’s. De twee niveau’s zijn met elkaar verbonden door bomen die door gaten in het houten dek groeien en door trappen. De spleetjes tussen de houten latten van dek zorgen voor ge lterd licht op het stenen dek. De vier eilanden worden via een junglebrug met elkaar verbonden, als protest tegen de keurigheid van de hedendaagse wijken, waarin elk avontuur ontbreekt. De ritmiek van de net uit het gelid staande blokken in combinatie met de dansende daken zorgt voor een samenhangende compositie. Aan de overkant van het water staan de waterwoningen: acht-onder-één-kap-woningen met de uitstraling van een villa. Ze vormen een alternatief voor het standaard rijtjeshuis in de goedkopere categorie. Deze grondgebonden woningen hebben een eigen tuin of vlonder boven het water.

Voorzieningen: De dubbeldekker is goed georganiseerd, alles is als in een groot woongebouw centraal opgelost: een miniwarmtekrachtcentrale, een containerruimte voor afval, de verlichting van de bomen op het dek, de ligging van de kabels en leidingen.
Woonoppervlakte: 24.655 m2.
Materiaalgebruik: Het staccato van de afwisseling van donkerbruine, ruwe houten delen en strakke, witte stuc zorgt voor een visuele doorbreking en ver jning van de maat van het ‘Hollandse rijtjeshuis’. Als verrassing zitten er luiken in de larikshouten gevel, waardoor licht en lucht naar binnen komen als je ze opent.